زدامان ترم ریگ روان سیراب می گردد

نمک در دیده من پرده های خواب می گردد

 

چه کفر نعمت از من در وجود آمد نمی دانم

که در پیمانه من خون شراب ناب می گردد

 

چنان از ناله من بیستون را دل به درد آمد

که از پهلو به پهلو چون دل بیتاب می گردد

 

زاقبال بلند من سکندر داغها دارد

که آب خضر در پیمانه ام خوناب می گردد