تنـها منم که می دانـم

     چـرا اغلـب اوقـات سـاکتی

به اولین صبـح

                    پـس از جنگ می مانی

آرامـی و زیبـا
اما

    غمگیـن

به اولین صبـحـانه

در اولیـن روز صـلـح شبیـهی

شیرینـی و دلـچسـب

اما

            تنهـا با گریـه می توان به تـو دست زد