بخشش، فعلی است اُلوهی. خدا رزاق است، غفار است، واسع است، ودود است، رحیم است، رحمان است. خدا عین دهشِ بی دریغ و بی چشمداشت است. حتی یک لبخند تو میتواند دلی مرده را زنده کند. وقتی دلی مرده را با یک لبخند زنده میکنی، عین دَم مسیحایی میشوی، حیات میشوی، عین زندگی میشوی. زندگی هرگز نمیمیرد. با بخشیدن یک لبخند، به ساحت اُلوهی بخشش قدم میگذاری. بخشنده میشوی، در هر موقعیتی، از خود بپرس:" اکنون چه چیزی را میتوانم ببخشم؟ اکنون چگونه میتوانم خدمت کنم؟" لازم نیست "چیزی" داشته باشی تا ببخشی، فقط کافیست بخشنده باشی. متخلق به اخلاق اُلوهی بودن مستلزم داشتن "چیز" هایی بسیار نیست. متخلق به اخلاق اُلوهی مستلزم داشتن قلبی سلیم است. آنگاه که آیینه‌ی صفات رحمانی شده‌ای، سرشار شده‌ای. زیرا همه نعمت‌ها به سوی تو هجوم می‌آورند تا خود را در آیینه‌ی رحمانی وجودتو تماشا کنند. در هستی، هر آنچه نازل تر است به دنبال کامل تر از خویش روان است. تو از ثروت برتری، کامل تری.