مدت هاست که هیچ شعری

خاکِ کُنه وجودم را کنار نزده

شعر طردم کرد یا من شعر را؟

شعر عزیزم، واژه های ترت را بر ترک های جانم بزن

حال که ابر هیچکس در بیابان تشنه من نبارید

ای شعر، تو ببار و در بیابانم برکه شو