خیلی برام جالبه!
خیلی برام جالبه!
کم پیدا میشه وبلاگی که دلنوشته و غمگین باشه و نویسنده اش پسر باشه. بیشتر خانوم ها و دختر خانوم های جوان میان و از روزمرگی و دلنوشته هاشون میگن.چون وقت برای فکر کردن " بیشتر " دارن. بیشتر توی خونه هستند و آزادی و تفریحاتشون نسبت به پسرا و مردا کمتره.
اما وقتی یه پسر که این همه آزادی داره و جایی برای فکر کردن به غم و غصه نداره میاد یه وبلاگ دلنوشته و غمگین میزنه ، به نظر من خیلی حرفه! چیشده که یه پسر یا یه مرد انقدر تنها شده و چه اتفاقاتی براش افتاده که میاد حرفاش رو تو یه پیج مجازی میزنه( که اونم معلوم نیست بعد یه مدت چه بلایی سرش میاد)
خیلی ها از این پسرا فراری ان ! چون براشون خیلی غیر طبیعی جلوه میده...
نه اینجور پسرا هیچ ترسی ندارن. اینها افکارشون و زندگی شون رو فقط توی عالم درونی خودشون سیر میکنن. لطفا درکشون کنید. اینها کسایی هستند که تو دنیای واقعی حرفی واسه گفتن ندارن.
من نمیگم خیلی خـاصـَــن. اوناهم مثل بقیه ان.
کمتر کسی پیدا میشه که اینجور پسرها رو بـَـلَـــد باشه!