عزیز. ز. زاهار: 

من خودم از وقتی دخالت کردن در کار دیگران را رها کردم و "توکل" کردم راحت شده ام. 

از نظر خیلی ها توکل کردن به معنای منفعل ماندن است، اما درست برعکس. توکل حالت آرامش محض است که پذیرش و سازگاری با خود به ارمغان می آورد. پَسیو نیست، اکتیو است. میتواند حالت هایی را به ما عرضه کند که قادر به عوض کردنشان نیستیم و به تمام معنا نمیتوانیم بر کیفیتشان واقف شویم. با این حالت هاست که میتوان به هستی با عشق نزدیک شد.

 

پ.ن:  اگر تجربه ای از ایمان داشتید

و جایی از توکل کردنتون نتیجه گرفتید،

واسم بنویسید.