غرق غربتم
لحظه لحظه ی هر دقیقه ای
که بی تو طی شود خسارت است
اگرچه خانه در اسارت است
بمیرم که بی من چه جوری کشیدی
به چشمت چه دیدی
برمیگردم کمی بمان برمیگردم
حتی زخمی و نیمه جان برمیگردم
حتی اگر فرشته ات اهریمن شد
از دستش سرنوشت ما پرسیدن شد
بمیرم که بی من چه جوری کشیدی
به چشمت چه دیدی چه زهری چشیدی
من اقیانوس رنج و کوه دردم
اگر دیگر به سویت برنگردم
ببین روز و شبم یک قصه دارد
از تو دورم من بی نورم
من خواب دیدم کودکم مرده است
جا ماندم آنجا با دردم
نمیشود به خواب برگردم
نفرین به خواب نیمه دیدن
در عدم نالیدن
نظاره کن نگاه ما را
که پرده ای دیگر بکنم
برهنه میکنم صدا را
که با دلت حرفی بزنم
به تن تو پیوسته نشد دو دست عاشقم
به سیاهی برگشته قدم قدم دقایقم
به منو این کاشانه بگو بگو که زنده ایم
تو به گوشم افسانه بگو که دل فسرده ایم
شب دیرین شیرین نشود نگهت از یادم نرود
تو دعا کن قلبم برهد که به تلخی پایان بدهد
شب است و ناله های طوفان منو ستاره نافروزان
شب است و ناله های طوفان منو ستاره نافروزان
به تن تو پیوسته نشد دو دست عاشقم
به سیاهی برگشته قدم قدم دقایقم
به منو این کاشانه بگو بگو که زنده ایم
تو به گوشم افسانه بگو که دل فسرده ایم
به تن تو پیوسته نشد دو دست عاشقم
به سیاهی برگشته قدم قدم دقایقم
به منو این کاشانه بگو بگو که زنده ایم
تو به گوشم افسانه بگو که دل فسرده ایم
مــن بــخــت پــریـشـانـی بــر آیــنــه مـیدیــدم
نای عشقم تشنه ی لبهای تو
خاموشم دور از تو و آوای تو
نای عشقم تشنه ی لبهای تو
لبهای تو همچو باران
از نشیب دره ها میگریزم
میگریزم خسته در صحرای تو صحرای تو
میگریزم خسته در صحرای تو صحرای تو
مستم از یک لحظه دیدارت هنوز
هنوز و چه مستی هاست در
صهبای تو صهبای تو
همچو باران از نشیب دره ها
میگریزم خسته در صحرای تو صحرای تو
مستم از یک لحظه دیدارت هنوز هنوز
وه چه مستی هاست در صهبای تو صهبای تو صهبای تو
