بگو که زنده ایم

 

نظاره کن نگاه ما را
که پرده ای دیگر بکنم
برهنه میکنم صدا را
که با دلت حرفی بزنم
به تن تو پیوسته نشد دو دست عاشقم
به سیاهی برگشته قدم قدم دقایقم
به منو این کاشانه بگو بگو که زنده ایم
تو به گوشم افسانه بگو که دل فسرده ایم
شب دیرین شیرین نشود نگهت از یادم نرود
تو دعا کن قلبم برهد که به تلخی پایان بدهد
شب است و ناله های طوفان منو ستاره نافروزان
شب است و ناله های طوفان منو ستاره نافروزان
به تن تو پیوسته نشد دو دست عاشقم
به سیاهی برگشته قدم قدم دقایقم
به منو این کاشانه بگو بگو که زنده ایم
تو به گوشم افسانه بگو که دل فسرده ایم
به تن تو پیوسته نشد دو دست عاشقم
به سیاهی برگشته قدم قدم دقایقم
به منو این کاشانه بگو بگو که زنده ایم
تو به گوشم افسانه بگو که دل فسرده ایم

 

آدیـنــه

 

میگدازد سینه ی من

سینه ام آیینه ی من

پس کجا جویم تو را

من که سر تاسر خموشم

مست بی اندازه نوشم

پس کجا جویم تو را

پس کجا جویم تو را

من که شیدا شدنم

محو پیدا شدنم

عابری گم شده در کوی رها شدنم

من که سرتاسر خموشم

مست بی اندازه نوشم

پس کجا جویم تو را

پس کجا جویم تو را

من به خوابی که آدینه دیدم

شاعری مرده در سینه دیدم

نغمه ای بر لب این شوق صدا شدنم

من که سرتاسر خموشم

مست بی اندازه نوشم

پس کجا جویم تو را

پس کجا جویم تو را

 

روزی در آغـوشـت

 

روزی آخـر در آغـوشـت جـان مـی یـابـم
بـا رویــایـت ایـن دوری را بــر مـی تـابـم

 

غـزل نشـد خـیــال مــن

 

شبیه تو پرنده ای که می رود به سمت خورشید
شبیه من ترانه ای میان شعله های تردید
نشسته ام به انزوا به رنگ و بوی بی پناهی
به خلوتم نمی رسد حضور روشن پگاهی

 

نشسته ام به انزوا به رنگ و بوی بی پناهی
به خلوتم نمی رسد حضور روشن پگاهی

 

غزل نشد خیال من جنون من نگفته باقی ست
چه ترسم از ستیز شب که صلح سینه ام چراغی ست
شبانه ی بی صدائی ست ترانه ای بی تو دم نمی زند
به ساعت بی حواسم ببین که عقربه قدم نمی زند

 

بخوان که با صدای تو جوانه می زند سرودم
حریق آفرینشی به هیزم ترِ نبودم
من ایستگاه آخرم عبور آخرین قطاری
در امتداد ساقه ام تو ارتفاع بی مهاری

 

قلمروام تویی بمان که این سرای بی سرانجامی ست
عبور گیج قاصدک همان حمل بی پیغامی ست

 

برف - چارتار

بر رُخسار هر خورشیدی ، بی لبخندت ابری آمد

بی تو در من سروی خم شد ، در چشمانم حصری آمد

ای رویای بی تکرارم ، شعر تلخی در سر دارم

یادت رد شد ، برگی افتاد از افرایی

ایوان پر شد از تنهایی ، بادی خیزید و آرامید

برفی آشفته می بارید ، دستان هوا از بویِ تو پوچ

برگی افتاد از افرایی ، ایوان پر شد از تنهایی

دستان هوا از بویِ تو پوچ ، رفتی و بی رُخ عاشق تو

لحظه ی غم زده بی گذر است ، بر لب سرد ترانه هنوز

عادت خواهش بی ثمر است ، یادت رد شد

برگی افتاد از افرایی ، ایوان پر شد از تنهایی

بادی خیزید و آرامید ، برفی آشفته می بارید

دستان هوا از بویِ تو پوچ ، برگی افتاد از افرایی

ایوان پر شد از تنهایی ، دستان هوا از بویِ تو پوچ

 

 

مــُـعامـله ی خـوبـیـسـت

 

مــُـعامـله ی خـوبـیـسـت

 

تو آرام

 

زنـدگــی ات را مـی کـنـی

 

مـن آرام

 

مـیـمـیـرم

 

 

پ.ن: طــَنـیــنِ مــُوجُ سـاحِـلَــم خَــبـَـر نـَداری...