برمیگردم - چارتار

 

غرق غربتم

لحظه لحظه ی هر دقیقه ای

که بی تو طی شود خسارت است

اگرچه خانه در اسارت است

بمیرم که بی من چه جوری کشیدی

به چشمت چه دیدی

برمیگردم کمی بمان برمیگردم

حتی زخمی و نیمه جان برمیگردم

حتی اگر فرشته ات اهریمن شد

از دستش سرنوشت ما پرسیدن شد

بمیرم که بی من چه جوری کشیدی

به چشمت چه دیدی چه زهری چشیدی

من اقیانوس رنج و کوه دردم

اگر دیگر به سویت برنگردم

ببین روز و شبم یک قصه دارد

از تو دورم من بی نورم

 

برمیگردم

 

 

بگو که زنده ایم

 

نظاره کن نگاه ما را
که پرده ای دیگر بکنم
برهنه میکنم صدا را
که با دلت حرفی بزنم
به تن تو پیوسته نشد دو دست عاشقم
به سیاهی برگشته قدم قدم دقایقم
به منو این کاشانه بگو بگو که زنده ایم
تو به گوشم افسانه بگو که دل فسرده ایم
شب دیرین شیرین نشود نگهت از یادم نرود
تو دعا کن قلبم برهد که به تلخی پایان بدهد
شب است و ناله های طوفان منو ستاره نافروزان
شب است و ناله های طوفان منو ستاره نافروزان
به تن تو پیوسته نشد دو دست عاشقم
به سیاهی برگشته قدم قدم دقایقم
به منو این کاشانه بگو بگو که زنده ایم
تو به گوشم افسانه بگو که دل فسرده ایم
به تن تو پیوسته نشد دو دست عاشقم
به سیاهی برگشته قدم قدم دقایقم
به منو این کاشانه بگو بگو که زنده ایم
تو به گوشم افسانه بگو که دل فسرده ایم

 

بخت پریشانی

 

مــن بــخــت پــریـشـانـی بــر آیــنــه مـیدیــدم

 

آدیـنــه

 

میگدازد سینه ی من

سینه ام آیینه ی من

پس کجا جویم تو را

من که سر تاسر خموشم

مست بی اندازه نوشم

پس کجا جویم تو را

پس کجا جویم تو را

من که شیدا شدنم

محو پیدا شدنم

عابری گم شده در کوی رها شدنم

من که سرتاسر خموشم

مست بی اندازه نوشم

پس کجا جویم تو را

پس کجا جویم تو را

من به خوابی که آدینه دیدم

شاعری مرده در سینه دیدم

نغمه ای بر لب این شوق صدا شدنم

من که سرتاسر خموشم

مست بی اندازه نوشم

پس کجا جویم تو را

پس کجا جویم تو را

 

روزی در آغـوشـت

 

روزی آخـر در آغـوشـت جـان مـی یـابـم
بـا رویــایـت ایـن دوری را بــر مـی تـابـم

 

غـزل نشـد خـیــال مــن

 

شبیه تو پرنده ای که می رود به سمت خورشید
شبیه من ترانه ای میان شعله های تردید
نشسته ام به انزوا به رنگ و بوی بی پناهی
به خلوتم نمی رسد حضور روشن پگاهی

 

نشسته ام به انزوا به رنگ و بوی بی پناهی
به خلوتم نمی رسد حضور روشن پگاهی

 

غزل نشد خیال من جنون من نگفته باقی ست
چه ترسم از ستیز شب که صلح سینه ام چراغی ست
شبانه ی بی صدائی ست ترانه ای بی تو دم نمی زند
به ساعت بی حواسم ببین که عقربه قدم نمی زند

 

بخوان که با صدای تو جوانه می زند سرودم
حریق آفرینشی به هیزم ترِ نبودم
من ایستگاه آخرم عبور آخرین قطاری
در امتداد ساقه ام تو ارتفاع بی مهاری

 

قلمروام تویی بمان که این سرای بی سرانجامی ست
عبور گیج قاصدک همان حمل بی پیغامی ست