دلنوشته

آمال و آرزوهای غیرممکن!

ادامه مطلب...

ادامه نوشته

برچسب‌ها: دلنوشته, درد و دل, زندگی تلخ, پذیرفتن حقایق

+ نوشته شده در سه شنبه سی ام آذر ۱۳۹۵ ساعت 21:49 توسط |

دیوانگی در عصر جمعه

جـُـمـعــه تنها مسافری ست

که هفته ای یکبار

به ویرانه ی دلم

سر میزند

و تنها سوغاتی اش

دلتنگی است و

دلتنگی

هربار که می آید

دلتنگ ترم...

هر بار که می رود

ویــران تــر...!

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن: آه... چقدر جمعه هایم دلگیر است،

کاش بودی،

من و تو در حیاط خانه مان...

تو قهوه میخوردی و من فقط نگاهت میکردم

آنقدر نگاهت میکردم که قهوه ام سرد میشد.

تو میخندیدی و من دلم میلرزید، قند در دلم آب میشد

تو نگاه های عاشقانه ات را به سمت من نشانه می گرفتی و من بی دفاع زیر نگاه هایی که بوی دوست داشتن میداد آوار میشدم...

سرم را بر زانویت می گذاشتم، تو با ناز و لحن شیطنت آمیزی شعر می خواندی و من با جان و دل گوش میدادم،

گــاهی از شدت احساس بغض میکردم و سرم را بر سینه ات می فشردم و تو دستان زنانه و ظریفت را بر گونه ام میگذاشتی و نوازش میکردی.

من دیوانه وار گریه میکردم و تو بدون انکه سوالی بپرسی فقط به طنین گریه ی دلخراش من گوش میدادی ؛بعد از دقایقی بی اختیار اشک از چشمان دل فریبت جاری میشد و بر صورتم می ریخت، چقدر گرمی اشک هایت برایم دلنواز است،..

کاش بودی و من از این همه دیوانگی به آغوش " غریبت " پناه میبردم...

نویسنده: محمدعلی منصوری