چه غریب ماندی ای دل
چه غریب ماندی ای دل نه غمی، نه غمگساری
نه به انتظار یاری، نه ز یار انتظاری
غم اگر به کوه گویم بگریزد و بریزد
که دگر بدین گرانی نتوان کشید باری

+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و هفتم خرداد ۱۴۰۰ ساعت 12:45 توسط
|
چه غریب ماندی ای دل نه غمی، نه غمگساری
نه به انتظار یاری، نه ز یار انتظاری
غم اگر به کوه گویم بگریزد و بریزد
که دگر بدین گرانی نتوان کشید باری

این همان زندگیست که به خاطرش به شکم مادرم لگد میزدم؟
ﺑﮕﻮ ﭼﮑﺎﺭ ﮐﻨﻢ؟
ﻭﻗﺘﯽ ﺷﺎﺩﯼ
ﺑﻪ ﺩُﻡِ ﺑﺎﺩﺑﺎﺩﮐﯽ ﺑﻨﺪ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﻏﻢ ﭼﻮﻥ ﺳﻨﮕﯽ
ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺷﯿﺐِ ﯾﮏ ﺩﺭﻩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﯽﮐﻨﺪ!...

لـعـنـت بـه دلـــم کــه در پــی ات ویــران شــد
لـعـنـت بـه غـمـت کـه در دلــم پـنـهــان شد
لـعـنـت بــه مــنــی
کـــه چــون تـــو را مــی خــواســت
لـعـنـت بـه دلــی کــه بــا تــو هــم پــیــمــان شد
بــهـار هــم
نـمـی تـوانـد غــمِ دلـهـای
تـنـهـایــی مـا را بـشـویـد و بـبـرد،
تـلـنـگـری بـزرگ تر نـیـاز اســت!
مـثـلا
بـــودنِ تــو،
تــویـی کـه مــال مــن نـیـسـتـــی.